Δεν είναι μακριά τι φεγγάρι Δεν είναι μακριά η φωνή σου Δίπλα είναι Κρύα Ανέγγιχτη Μόνη, πάντα μόνη Ήρθαν νωρίς τα όχι και τα μήπως Τα πως και τα γιατί, γυαλί θρυμματισμένο Πληγές στα πόδια, πληγές παντού, Παντού ! Όμως σήκω ! Πάρε το σεντόνι που σε σκεπάζει, κάντο σάβανο, τύλιξε τον πόνο Τύλιξέ τον ασφυκτικά. Να πνιγεί ! Να ξεψυχήσει ! Να χαθεί ! Ύστερα φόρεσε τα καλά σου και περίμενε τη χαρά ! Όμως, σαν έρθει, τι θα την κάνεις;
Όμορφη και δυνατή η γραφή σου.
Καλώς όρισες Ιουλίτα , σ’ ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες στην σελίδα μου …έχεις πολύ καλά ποιήματα και μέσα σε αυτά πολύ ωραία θέματα …ξεχωρίζω « Η φυγή» «Απάτες» και «Χρυσόψαρα στη γυάλα»
υπέροχη γραφή δυνατή πένα ουσία.....
πολυ πολυ καλο συγχαρητηρια
ο πονος..εχει πολλα προσωπα.. μα ενα..αποτελεσμα....... η την αρχη...η το...τελος..... καλοταξιδη..γλυκια μου..στο ταξιδι της δημιουργιας